Na fin de semana do temporal, na miña casa estivemos sen electricidade corenta e dúas horas. Foron horas de conversa e licor café, de ritmos marcados polo día e a noite, pola luz e a sombra, de velas alumando lecturas e partidas de parchís, de corpos quentiños a carón do lume.
A luz marchou o venres e o venres marchou a Pepa. A Pepa de aromas evocadores, de purés de verduras, de filloas de sangue, de caña de herbas, de rosiñas olorosas polas Casas Baratas.
A Pepa alumou os meus primeiros anos de vida con luz de candea que ha quentar o meu corazón ata o día que pare.
Alex Ghalpon 