Sò vechja Son vella
N’aghju vistu passà vin pasar
Zitelli xente moza
C’u focu à l’ochji con lume nos ollos
D’a maraviglia Oriente da maravilla Oriente.
Sò vechja Son vella
N’aghju intesu cantà oín cantar
Sirene sereas
Ed altre volte e outras veces
Callipso di l’alloppiu Calipso máxica.
Sò vechja Son vella
N’aghju vistu vultà vin voltar
Battelli barcos
À li diserti porti ós desertos portos
Carchi di tanta pena cargados de tanta pena.
Ma zitella sò sempre Mais mociña sigo a ser
Nausicaa ch’aspetta Nausicaa que agarda
A vela d’un Ulisse a vela dun Ulises
Eternu. Eterno.
O poema é do poeta corso Giacomu Thiers, a tradución ao galego de Francisco Fernández Rei. Beizón. As rochas seguen agardando na Arousa, na Illa, en Punta Cabalo.
Alex Ghalpon 
Máis de pedras e poemas:
Se non soubese que se trata de Arousa ben puidera dicir que a foto é fronte ao Santuario da Virxe da Barca, na miña querida Muxía, á que fermosos poemas lle dedicaron grandes poetas e poetisas, mesmo Rosalía de Castro e berce doutros grandes, moi grandes poetas como Gonzalo López Abente.
“Nosa Señora da Barca
ten o tellado de pedra,
ben o puidera ter de ouro
miña virxe, se quixera”
Rosalía de Castro