Simbad e seu avó

Un día díxenlle ao meu pai:

―Tes a orella vermella.

E el díxome:

―¡Paulo, deixa de dicir parvadas! ¡No canto dun rapaz de dez anos semellas un bebé de dez meses!

Que curriño meu pai. Que simpático. Que cousas máis amables me di sempre.

Francisco Castro, Chamádeme Simbad, Galaxia, 2009.

.

Chamádeme Simbad é un libro infantil que moitos adultos deberían ler. Conta as aventuras de Paulo (ou Simbad)  a voltas con seu avó e a súa desmemoria (ou a escolla de recordos que lle produce o terrible mal de Alzhéimer), e seu pai -e o seu teléfono móbil, xaora-  e súa nai -que pensa que desta vai tolear-.  A historia de como un pequeno pode sufrir e sofre nunha casa onde hai problemas que veñen sós sen chamalos e problemas que parecen buscarse.

Se cadra a alguén que lea isto lle pareza boa convertelo en agasallo nestas datas de tanto consumo. Ogallá sexa consumo útil e gozoso. Ogallá vos guste.