Poucas veces se pode sentir tanta falta de cor, poucas veces a explosión de cor enche tanto o corazón. E o aroma… doce e intenso, que non vou poder describir pero que seguramente está na túa memoria. A memoria do olor da mimosa. Aroma de aromo. Este é o tempo xa. Na Ulla xa están, nas frías terras luguesas quédanos un pouquiño que agardar.
Alex Ghalpon 
Baleiro. Cheo.
Entendo.
Que ben que esteas aí, anónim@, palabras claras
Espero que arestora xa floreceran as mimosas e esteas chea de aroma, chea de cores.
Inda están entre o si e o non, e eu agardando, ansiosa…