Lume novo de novos e vellos aromas

En especial pra F. e T., en memoria.

Subín a Castroverde á casa amiga. Polo camiño xa ulía a fume. Fumareda de recordos. Lume novo e lume vello. Conforto de calor de moitas castes: das palabras, das miradas, das faíscas e as laparadas.

E seguro que todos lembramos outros lumes novos, onde nós eramos os pequenos ou os rapaces que onte estaban alí. E tamén os lembramos a eles os dous, que foron e non son, e a súa lembranza tamén nos deu calor.

E cando volvín prá casa, fomos tres coa lanterna buscar herbiñas e flores de olor xa molladas pola noite. En auga durmiron e con ela lavamos a cara á mañá, así que os bicos de hoxe son de fiúncho, de herba de nosa señora, de loureiro e tormentelo, de alecrín, de tila e melisa, de sabugueiro, de menta e herba luísa.