…custaba respirar naquel corsé de sentimentos abafados. Foise o vran e non me vin no espello da auga, só a landra caída e a outra que xa nin está, liberada do corsé que a mantiña soldada. Soldada e oposta. Será carballo algún día, se cadra, e moverá as follas ó vento como eu solto palabras e memorias pra desatar o corsé, se son quen de facelo. Se son quen.
A foto non é miña, foi un agasallo que inaugurou o outono. Beizón a M. polas palabras e a conversa, no camiño das horas ata un novo 23 de setembro, 24 anos despois.
Alex Ghalpon 