Seis meses

Seis meses son medio ano, e non parece posible. Mais é.

Destas horas, hai seis meses, deixaches de respirar pero o teu alento segue en nós.

E ata escoitar música tradicional me trae palabras pra ti, que se me ocorren mentres canso o corpo cun traballo que ti chufarías. Pedra e auga, madeira e lixa. Tanto que fixemos neste lugar noso, xuntos todos. Agora sen ti. Sempre contigo.

O meu pai de barbas suaves
O meu pai de falar doce
Non me afago a estar sen ele
Non hai día que no’ chore

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Twitter picture

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s