Xoán despediuse cun sorriso:
–Que vaia ben. E que todo tenda ao infinito!
Cada vez que miro o ceo, viaxo á galaxia da memoria.
Loreena McKennitt, All Souls Night.
- Comentario
- Reblog
-
Subscrición
Subscrito
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Alex Ghalpon 
EU TAMÉN TE LESCOPIO
Telescopiar de vez cando, senta ben.
5 imaxes sublimes!
Te lescopinando a festa, luminarias potentes. Obrigadísima
encantoume iso de viaxar á galaxia da memoria…
[o de que todo tenda a infinto non, algo coma iso arrepía]
as fotos chulísimas, cando intento eu fotografiar fogos de artificio sáenme uns fantasmas e abstraccións estrañas.
reparei nos títulos que lle puxeches formando esa frase. gustoume iso. xa che roubo a idea [digo xa me deixo influir pola túa creación] para cando me faga falta
😉
Muller, que tenda ao infinito o que vaia ben, xaora. Inda así, éche boa verdade que o infinito dá unha vertixe… Gústame que che gustasen as fotos, e o de construír frases cos nomes das fotos xa o teño feito máis veces, sei que teño un adepto a seguir ese “texto oculto” pero pensei que pasaba totalmente desapercibido. É un xogo que me gusta, así que, cando queiras, xoga ti tamén. Bicos
ah, pois xa ves que non pasa desapercibido, non.
[case todo o que temos oculto termina asomando por algures]
😉