Non me afago a que non esteas cando volvo á casa dunha viaxada. Inda poucas e breves, pois irme tamén me custa.
Non me afago a que non me veñas recibir, me abraces, me acariñes o pelo, e me digas: Ola, Anda, xa me tardabas.
E estás en cada hexapétala, en cada folla de carballo, en cada cousa bonita que vexa polo mundo. Porque de cada unha delas, gustaríame falarche. Como che falaba, como me falabas.
Alex Ghalpon 